داستان شرکت کردن سمیه در دوره حرمت نفس:

اسم من سمیه است. من یک خانم خانه دار هستم که حدود ۴ سال است متاهل شده ام. خانواده من بسیار مذهبی و البته بی سواد بودند. این هم ناگفته نماند که من در روستاهای اطراف اصفهان زندگی میکنم. در خانواده ام به دلیل اینکه احساس بی ارزشی زیادی داشتم هر روز به دنبال چیزی میگشتم که به من احساس ارزشمندی بدهد. از همین رو به دانشگاه رفتم و رشته پزشکی را انتخاب کردم.

این قضیه به قدری مرا اذیت میکرد که اگر در آزمون پزشکی قبول نمیشدم شاید خودکشی میکردم. بلاخره با هزار زحمت توانستم در رشته پزشکی قبول شوم. وقتی برای ادامه تحصیل مجبور شدم به تهران بیایم خیلی زجر کشیدم.

حالا از یک روستای کوچک ۵ هزار نفری به یک شهر چند میلیون نفری آمده بودم. اینجا همه تیپ های آنچنانی و آرایش های آنچنانی داشتند. من از اینکه لباس ساده داشتم و تنها آرایشم رژ لب بود احساس میکردم که خیلی عقب افتاده ام.

سالها به این منوال گذشت. هر روز با وجود اینکه من دستاورد های خوبی داشتم احساس پوچی من بیشتر میشد. حتی بعد از اینکه فارغ التحصیل شدم و فکر میکردم اگر ازدواج کنم این حس از بین خواهد رفت، ولی با ازدواج این موضوع بدتر شد.

یکی از دوستان من که خانم با وقار و با اعتماد به نفسی است به همراه همسرش به خانه ما آمده بودند. آنقدر با اعتماد به نفس حرف میزد که من به او حسودی ام میشد. در دلم میگفتم ای کاش من هم مثل او بودم. زمانی که در آشپزخانه با هم تنها شدیم پا روی ترسم گذاشتم و این قضیه را با او مطرح کردم.

او به من گفت که در یک کلاس آموزشی شرکت کرده است که تمام این رفتار ها را از آنجا یاد گرفته است. اولین باری بود که حس میکردم این دیگر کلید اصلی این قفل است.

حالا که چند ماهی از شرکت در این کلاس میگذرد باز هم دوست دارم تا در کلاس شرکت کنم و از مطالبی که آقای ذکاوتمند میگفتند، بهره مند بشوم.

سمیه عباسی (شرکت کننده دوره حرمت نفس)