سالهای پیش که هنوز از قوانین جهان هستی اطلاعی نداشتم و یک زندگی تو ام با ترس و کفر داشتم هیچ با خود فکر نمیکردم که شاید بشود زندگی بهتری هم از چیزی که هم اکنون در جریان است داشته باشی.آن زمان ها من در گمراهی و تاریکی کامل بودم. بحث فقط مسائل مالی و شغلی نبود. من از همه جهت در تاریکی بودم. روابط ناسالم، احساس ناکافی بودن و نارضایتی از زندگی، جسم ناسالم و مریض، وضعیت شغلی نابسامان و غیر قابل توضیح و…

همه چیز در همه ابعاد برایم ناکافی بود. نمیخواهم بگویم که وضعیت من نابود بوده است اما به قدری راضی کننده نبود که بتوانم دست شکر برایش بالا بیاورم. این داستان تا مدتی همراه من بود تا این که من به قدری از زندگی خود ناراضی بودم و به زمین و زمان فحش میدادم که دیگر خودم خسته شده بودم.

نمیدانستم مشکل از کجاست و هرچه به دنبال مشکل زندگی ام میگشتم پیدایش نمیکردم.قلب من بسیار مرا در این مسیر هدایت میکرد. به من میگفت که این مسیر هایی که تو میروی به جایی ختم نمیشود و به قول عامیانه : این ره که میروی به ترکستان است.

تا اینکه با مبحثی آشنا شدم که انسان با تغییر باور های خود میتواند زندگی خود را تغییر دهد.من اوایل خیلی با این مسئله گارد داشتم و نمیخواستم بپذیرم چون موارد دیگری را تاثیر گذار میدانستم. این داستان به قدری روی من تاثیر گذاشته بود که شبها تا پاسی از شب بیدار میماندم و کتاب های مربوط به این موضوع را مطالعه میکردم.

امید و انگیزه خیلی زیادی در من شکل گرفته بود. انگار که یک الماس پیدا کرده ام.